بازی دوم تیم ملی در مقدماتی جام جهانی خیلی زود از راه رسید و سؤال مهم این است که امشب با چه عراقی روبه‌رو خواهیم شد؟ با حرف‌های ادووکات بعد از تساوی با کره جنوبی شروع کنیم: «در این بازی از نظر دفاعی خیلی خوب بودیم. در بازی بعدی (مقابل ایران) که اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد خیلی هجومی‌تر بازی می‌کنیم. آماده‌سازی‌مان را تنها دو هفته پیش شروع کردیم و نیمی از تیم را بازیکنان جدید تشکیل می‌دهند.»

در بازی‌های اخیر تیم ملی مقابل عراق کمتر به خاطر داریم که این حریف ابتکار عمل را به دست گرفته و تهاجمی بازی کرده باشد. تقابل جام ملت‌های آسیا 2015 که تیم ملی ده نفره بود و بازی مرحله قبل دو تیم در اردن، تنها مسابقاتی است که عراق در دقایقی از آنها تهاجمی بازی کرد. عراق در اکثر بازی‌ها مقابل ایران و البته بازی با تیم‌های درجه اول آسیا مثل ژاپن و استرالیا ترجیح می‌دهد که عقب بنشیند و منتظر موقعیت بماند. بازی چند روز قبل عراق مقابل کره جنوبی هم سناریوی مشابهی داشت و این تیم با بازی بسته توانست به یک امتیاز برسد. با این پیش ‌فرض ادعای ادووکات را نباید خیلی جدی گرفت. این بخشی از جواب‌های کلیشه‌ای است که مربیان در نشست خبری به زبان می‌آورند و کارکرد آن اقناع افکار عمومی است. همچنین این می‌تواند بلوفی از طرف مربی باتجربه هلندی برای فریب دادن کادر فنی تیم ملی باشد.

عراق هر چند روی کاغذ میزبان است ولی این بازی تفاوت‌های اساسی با بازی دو تیم در اردن دارد. عراق در آن بازی حمایت هواداران پرشورش را داشت، ولی این بار خبری از تماشاگران نیست. همچنین ورزشگاه خلیفه دوحه مزیتی برای عراق ندارد و کیفیت بالای چمن آن بیشتر به نفع تیم ملی است که می‌خواهد بازی‌اش را روی زمین طراحی کند.

منطق هم حکم می‌کند که عراق در این بازی به آب و آتش نزند. بر اساس تقویم مسابقات عراق در دو هفته نخست با دو تیم مدعی گروه روبه‌رو می‌شود. کره جنوبی و ایران مدعیان اصلی صعود هستند و دو امتیاز از این دو بازی نتیجه بدی برای عراق نیست چرا که در سه بازی بعدی حریفان آسان‌تری دارد و می‌تواند برای بردن برنامه‌ریزی کند. عراق در صورت بازی ریسکی و باخت احتمالی از صدر جدول فاصله می‌گیرد و کم کردن این فاصله آسان نخواهد بود.

با این حال عراق نسبت به بازی با کره جنوبی تیم متفاوتی خواهد بود. بازی در سئول اولین بازی رسمی ادووکات بعد از اردوی اسپانیا و ترکیه بود و حالا تیمش را بهتر شناخته. مصدومان و محرومان عراق هم برگشته‌اند و او می‌تواند ترکیب متفاوتی به زمین بفرستد. بر خلاف کاتانچ که ترجیح می‌داد با سه مدافع بازی کند، ادووکات در برابر کره 1-3-2-4 بازی کرد و امشب هم همین چیدمان را انتخاب خواهد کرد. آنها با تجمع در کانال میانی و مرکز زمین تا حدودی موفق به بستن فضای بازیکنان تهاجمی کره شدند و امشب هم برنامه مشابهی خواهند داشت.

البته ساختار دفاعی عراق بدون اشتباه نبود و آمار هم این را تأیید می‌کند. کره پنج ضربه به چارچوب دروازه عراق و ده ضربه از درون محوطه جریمه تیم میهمان داشت. اگر امشب هم این اشتباهات از سوی عراق تکرار شود، آزمون و طارمی به خوبی می‌توانند از آن استفاده کنند. این دو مهاجم در بازی آخر دو تیم در منامه موقعیت‌های گلزنی خوبی داشتند که فقط یکی از آنها گل شد.

ادووکات هرچند در نشست خبری وعده حمله داده، ولی در واقع این اسکوچیچ است که باید تیمش را برای گرفتن سه امتیاز به زمین بفرستد و بلوک دفاعی حریف را وادار به اشتباه کند. مربی کروات که در بازی با سوریه غایب بود، امشب مقابل عراق متحول ‌شده مأموریت سختی دارد و باید راه بردن را پیدا کند. مربی هلندی بر خلاف آنچه در نشست خبری گفت به تک امتیاز بازی هم راضی است و این اسکوچیچ است که نباید اجازه بدهد او به خواسته‌اش برسد. جملات مربی هلندی بخشی از یک بازی ذهنی است که از چند روز قبل شروع کرده و با سوت شروع بازی به اوج می‌رسد. اسکوچیچ برای رسیدن به دومین برد و ماندن در صدر جدول گروه A باید بتواند رقیب باسابقه‌اش را در این بازی ذهنی شکست دهد.

 

 

جواب این سؤال برای رندها «بله» است. آدم عاقل که خودش را با هوادار پرشور گلاویز نمی‌کند. آن هم هواداری که در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند شورش به پا کند و هر کسی را از پیش‌رو بردارد. تقریباً ستاره‌ای را سراغ ندارید که یک بار مورد حمله قرار نگرفته باشد. از اصغر فرهادی کارگردان تا شهاب حسینی بازیگر، از علی دایی ستاره تا بازیکنانی مثل احمد نوراللهی و امید ابراهیمی و سردار آزمون و‌... کافی است جرقه‌ای روشن شود آن وقت صدها و هزاران نفر که انگار کمین کرده بودند با ناسزاهای ‌تر و تازه از راه می‌رسند و‌... برای همین رندان یاد گرفته‌اند بگویند «همیشه حق با هوادار است» اما واقعاً اینطور است؟

زمانی که پرویز مظلومی، عضو هیأت مدیره باشگاه استقلال قصد ورود به باشگاه را داشت، مقابل چند هوادار معترض قرار گرفت. یکی از هواداران با اعتراض به عملکرد مدیران استقلال گفت که فکر برداشتن فرهاد مجیدی در صورت شکست مقابل الهلال عربستان را از سرتان بیرون بکشید. یک هوادار قدیمی استقلال نیز به مظلومی اعتراض کرد و گفت در این باشگاه چرا باید درباره جانشینی مجیدی صحبت شود که عضو هیأت مدیره استقلال گفت: «برای انجام کاری ترسی از شما نداریم!»

این حرف با پرخاش یکی از هواداران همراه شد که گفت: «تو از استقلال به همه جا رسیدی، بدون استقلال هیچی نیستی!»

آیا این جمله منصفانه است؟ در اینکه پرویز مظلومی روی شانه‌های استقلال ایستاد و هویت ورزشی‌اش با این تیم تعریف می‌شود شکی نیست اما آیا این همان پرویز مظلومی نیست که در پرتماشاگرترین دربی تاریخ پرسپولیس و استقلال تک گل آبی‌ها را زد؟ این همان پرویز مظلومی نیست که لقب سوبله-چوبله به او دادید؟ این همان پرویز رفت و برگشت نیست؟ او همان کسی نیست که 9 سال به عنوان دستیار منصور پورحیدری به استقلال کمک کرد؟ چطور یک هوادار به خودش جسارت می‌دهد که او را «هیچ» لقب بدهد؟

جواب: به راحتی! چون همیشه حق با هوادار است!

دلیل ردیف می‌کنند که مظلومی برای همه کارهایش پول گرفته اما هوادار نه فقط پول نگرفته که برای باشگاه هزینه کرده! پرویز مظلومی رفت مس کرمان، رفت آلومینیوم ولی هوادار هیچ‌وقت تیمش را عوض نکرد، پس حق با هوادار است!

درک شرایط روحی هواداران طبیعی است اما واقعاً یک هوادار جز از طریق رسانه‌ها چقدر از پشت پرده تیم خبر دارد؟ چقدر چهره‌ها را فارغ از نقاب می‌شناسد؟ چقدر به اندرونی باشگاه دسترسی دارد که تنش‌ها را ببیند؟ سهم‌خواهی‌های فردی بعضی‌ها را بببیند که بعد پیش دوربین‌ها می‌گویند: «ما فقط به عشق تیم و هوادار ماندیم!» تقریباً هیچ!

هوادار جام می‌خواهد و افتخار. خواباندن مچ رقیب می‌خواهد و شادی. اینکه به چه قیمتی به دست بیاید برایش مهم نیست. هوادار می‌داند که تیم از نظر مالی وضع خوبی ندارد و این خریدهای بی‌حساب و کتاب باشگاه را بالاخره زمین خواهد زد اما گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست. ستاره می‌خواهد و مانع فروخته شدن بازیکنان محبوب می‌شود. در چنین فضایی که هیچ‌کس جایگاه و حد و اندازه خودش را نمی‌شناسد، بازیکن برای مدیرعامل خط و نشان می‌کشد، مدیرعامل کف خیابان پته سرمربی را روی آب می‌ریزد، بازیکنان برای باشگاه تعیین تکلیف می‌کند و... طبیعی است که هوادار احساس کند «مالک» همه چیز و همه کس است و هر کسی کلمه‌ای خلاف میل او حرف بزند لابد خیانتکار است و منافع شخصی دارد و ...

 

رسول مجیدی     @Rasoulmajidi

 

 ایران و عراق درست بیست سال پیش در چنین روزی به مصاف هم رفتند. در رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲ کره‌جنوی و ژاپن. ایران که آن زمان هدایتش را بلاژویچ مشهور بر عهده داشت موفق شد در بازی‌ای که مثل امشب به میزبانی عراق برگزار می‌شود به برتری برسد و به صدر جدول برود. امیدواریم تاریخ در این زمینه برای ما تکرار شود ولی سرنوشت‌مان مثل رقابت‌های انتخابی آن سال نشود که در نهایت نتوانستیم در تنها جام‌جهانی برگزار شده در قاره آسیا شرکت کنیم. جالب است باز هم بازی با عراق و باز هم انتخابی جام‌جهانی که قرار است دوباره در آسیا برگزار شود.

 پس از برد دشوار مقابل سوریه، بازگشت آزمون بهترین خبر برای تیم ملی محسوب می‌شود. ایران مقابل سوریه، نمایش خوبی در فاز تهاجمی نداشت و شکل‌گیری دوباره زوج آزمون و طارمی مقابل عراق، می‌تواند اوضاع را تغییر دهد. زوج فوق‌العاده‌ای که اولین بار، شهریور سال 94 مقابل گوام کنار هم فیکس شدند و هر کدام توانستند دو گل بزنند. از آن مسابقه تا امروز هر وقت این دو نفر کنار هم در ترکیب اصلی ایران بازی کرده‌اند، ایران توانسته دفاع حریف را به دردسر بیندازد و فقط در دو مسابقه بدون گل زمین بازی را ترک کند. اسپانیا در جام‌جهانی 2018 اولین تیمی بود که در حضور فیکس طارمی و آزمون کنار هم گل نخورد و بازی را هم با پیروزی تمام کرد. تیم ملی بحرین در دوران مارک ویلموتس توانست این کار را تکرار کند. مسابقه‌ای که در منامه با برد 1-صفر بحرین تمام شد. بجز این دو مسابقه حضور همزمان این دو نفر در ترکیب اصلی به معنی گلزنی تیم ملی بوده است. خاطرات تلخ تیم ملی در این سال‌ها هم معمولاً در زمان غیبت یکی از دو مهاجم اصلی رقم خورده‌ است. ایران در جام ملت‌های 2019 باخت تلخی به ژاپن در نیمه نهایی داشت و نتوانست طلسم حضور در فینال را بشکند. در آن مسابقه مهدی طارمی محروم بود و نبود او کاملاً به چشم آمد. تیم ملی که بیشترین گل زده در جام ملت‌ها را داشت یک بازی دیگر مقابل عراق هم موفق به گلزنی نشد. مسابقه‌ای که کی‌روش به طارمی استراحت داد و او را در ترکیب اصلی نگذاشت. تیم ملی بدون حضور این دو نفر یک بازی دوستانه را هم به تونس 1-صفر باخت. بازی برگشت انتخابی جام جهانی 2018 مقابل کره جنوبی و قطعی شدن صعود ایران باعث شد چند بازیکن تیم ملی استراحت کنند که آزمون و طارمی هم جزو آنها بودند. مسابقه‌ای که با نتیجه بدون گل به پایان رسید. در دو بازی با سوریه و چین هم که تیم ملی صفر-صفر مساوی کرد، یک بازی آزمون و یک بازی طارمی غایب بودند. حالا هر دوی آنها آماده بازی بزرگ با عراق شده‌اند.

  بازی با سوریه، ایران با سلمانی در سمت راست خط دفاعی وارد زمین شد. او که معمولاً در سمت چپ به میدان می‌رود در پست جدید خوب نبود و بین دو نیمه از زمین بیرون رفت. نیمه دوم صالح حردانی جای او را گرفت. حردانی هم مثل سلمانی نمایش درخشانی نداشت اما تأثیرگذاری او روی تک گل ایران باعث شد کارنامه بهتری از خودش بجا بگذارد. در آستانه بازی با عراق، اسکوچیچ امیدوار است محرمی شرایط بازی پیدا کند و بدون دردسر بتواند با حضور او تیمش را به زمین بفرستد. در غیر این صورت باز هم باید از بین سلمانی و حردانی یک نفر را برای حضور در ترکیب ثابت تیم ملی انتخاب کند. محرمی در آخرین تمرینات تیم ملی شرایط خوبی داشته و به نظر می‌رسد بتواند مقابل عراق به میدان برود. 

  از تنها صعود تیم ملی عراق به جام‌جهانی 36 سال می‌گذرد و به نظر می‌رسد که مسئولان فوتبال این کشور مصمم‌تر از همیشه به دنبال شکستن طلسم ناکامی صعود به جام‌جهانی هستند. آنها پس از قطع همکاری با سرچکو کاتانچ، مترصد به کارگیری مربی صاحبنام و مشهور بودند و حتی تا آستانه جذب کارلوس کی‌روش هم پیش رفتند ولی در نهایت با دیک ادووکات که سابقه هدایت تیم‌های ملی هلند، کره‌جنوبی، بلژیک، صربستان، روسیه و... را در کارنامه دارد به توافق رسیدند. ادووکات در زمان مربیگری در تیم ملی روسیه در یک دیدار دوستانه مغلوب تیم ملی ایران شده بود. جذب مربی معتبر تنها گام عراق برای صعود به جام‌جهانی نبود. این تیم دو اردوی اروپایی طولانی مدت در اسپانیا و ترکیه برگزار کرد تا با آمادگی بیش از پیش مهیای برگزاری این مسابقه شود.

 ادووکات برای ترمیم ضعف‌های تیم ملی عراق، اولین و مهم‌ترین کار را تغییر در فاز دفاعی دید. بازی اول با کره‌جنوبی نشان داد مرد هلندی تصمیم دارد با گل‌ نخوردن در بازی‌های بزرگ و نیم‌نگاهی به گلزنی در بقیه بازی‌ها، خودش و تیمش را به عنوان مدعی صعود معرفی کند تا شاید عراق یک بار دیگر رنگ جام‌جهانی را بعد از سال 1986 ببیند. ادووکات سیستم دفاعی عراق را از 3 مدافع به 4 دفاع تغییر داد. او همچنین یک تغییر بزرگ هم درون دروازه داشت و فهد طالب جای جلال حسن مصدوم را در ترکیب گرفت. حضور دو هافبک دفاعی و استفاده از لایه‌های دفاعی پرتعداد عراق اگرچه آنها را مقابل کره‌جنوبی به گل نرساند اما یک کلین‌شیت را برابر حملات پرتعداد میهمان آسیایی همیشگی جام‌های جهانی رقم زد. عراق و ادووکات با همین سبک بازی ستاره‌های خط حمله کره مثل سون، لی و هوانگ را در گلزنی ناکام گذاشت. حالا آنها در گام دوم‌شان قصد دارند همین نسخه را برای تیم ملی ایران بپیچند و روی زوج زهردار آزمون و طارمی تمرکز کرده‌اند. عراق برابر کره‌جنوبی برخلاف دفاع، در حمله عملکرد خوبی نداشت. آنها در طول 90 دقیقه تنها 2 شوت آن هم خارج از چارچوب داشتند و هیچ خطر دیگری روی دروازه حریف به وجود نیاوردند.

گزارش

امروز تبِ داغ صعود به مسابقات جام‌جهانی دوباره بالا می‌گیرد و دوازده تیم راه‌ یافته به مرحله مقدماتی، مقابل حریفان خود قرار خواهند گرفت؛ سه‌شنبه شب نه تنها برای ما ایرانی‌ها به واسطه جدالی سرنوشت‌ساز برابر عراق حائز اهمیت است، بلکه سایر مدعیان و رقیبان تیم ملی کشورمان هم پا به میدان مسابقه خواهند گذاشت و درصدد رسیدن به پیروزی‌های مهم و سرنوشت‌ساز هستند!

هفته دوم بازی‌ها با اولین مسابقه از گروه A رسماً آغاز خواهد شد و هیجان و استرس از ساعت 15:30 دقیقه به وقت تهران همه‌گیر می‌شود؛ در ابتدا کره‌جنوبی با سرمربی پرتغالی خود پائولو بنتو، به مصافِ لبنان آماده و سرحال خواهد رفت. شروعِ کره در راه رسیدن به قطر با یک تساوی بدون گل برابر عراق همراه بود و بنتو به خوبی می‌داند که لغزشِ مجدد در هفته دوم کار صعود را گره خواهد زد. راه طولانی تا مشخص شدن تیم‌های صعود‌کننده باقی مانده ولی سؤال اساسی اینجاست که آیا ببرهای آسیا دوست دارند هفته دوم را با تصاحبِ رده چهارم جدول به پایان برسانند و سه امتیازی دیگر را از دست بدهند؟

گروه اول از ساعت 20:30 دقیقه دومین بازی روز سه‌شنبه را نظاره‌گر خواهد بود و سوریه و امارات نقشه‌های ویژه‌ای برای تصاحب هر سه امتیاز در سر دارند. سوری‌ها با شکست برابر ایران در ورزشگاه آزادی تنها تیمِ بدون امتیاز گروه هستند و برد برابر امارات انگیزه مضاعفی به یارانِ عمر الخریبین خواهد داد. رقابت‌های هفته دوم مقدماتی جام‌جهانی قطر در قاره آسیا با یک بازی از گروه A آغاز و با دیداری دیگر از همان گروه به پایان خواهد رسید. ایران و عراق در کشور قطر نبرد انتقامی و چالش‌برانگیزی پیشِ‌ رو خواهند داشت و جز شش امتیازی شدنِ تیم ملی کشورمان، آرزویی در سر نداریم.

اما در گروه B باز هم انتظارِ خلق یک شگفتی را می‌کشیم؛ عمان که با برانکو ایوانکوویچ در دقایق ‌پایانی موفق به شکست ژاپنی‌ها شده بود‌، همزمان با رقابتِ سوریه و امارات به مصافِ عربستان دیگر تیم سه امتیازی گروه می‌رود و یقیناً نبرد برانکو با هروه رنارد ارزش تماشای این مسابقه را دوچندان می‌کند. گروه B پس از پایان هفته اول، تشکیل شده از سه تیم بازنده و برنده؛ استرالیا دیگر تیم سه امتیازی از ساعت 16:30 دقیقه در مقابل ویتنامِ کم‌ ادعا قرار خواهد گرفت و برد برای پسرانِ گراهام آرنولد دور از دسترس نیست! خوب یا بد حقیقت این است که تجربه‌ جام‌جهانی بدونِ استرالیا برای هوادارانِ فوتبال ناراحت‌کننده است و به نظر بازهم می‌توان یکی از سهمیه‌های قاره ‌کهن را به تیمی‌ از قاره اقیانوسیه اختصاص داد.

اینکه چگونه ژاپن، رنک ۲۸ رده‌بندی فیفا حریف عمان نشد جای تعجب است ولی فوتبال بارها ثابت کرده که قانونمدار نیست و نگاهی بر جدول و رنکینگ ندارد؛ سوتِ شروع بازی بین ژاپن و چین از ساعت 19:30 دقیقه زده خواهد شد و شاگردان موری‌یاسو برای اعاده حیثیت و فراموشی شکست برابر عمان وارد زمین می‌شوند. برای چین اتفاقی بزرگتر از پیروزی مقابل سامورایی‌ها وجود ندارد و شاید دومین شکست در دومین بازی، خیلی تکلیف اژدهای سرخ را به عنوان یکی از تیم‌های حذف شده مشخص کند.

برترین نماینده‌های فوتبالِ قاره کهن امروز با آرزوی رسیدن به جام جهانی به مصاف یکدیگر می‌روند و تیم ملی کشورمان نیز رقابتی سخت با عراقِ دیک ادووکات را پیش‌رو دارد. می‌توان از بعد‌از‌ظهر سه‌شنبه به تماشای همه مسابقات نشست و لذت برد. لذتی که با شروع دیدار تیم ملی کشورمان جایش را با تنش، نگرانی و استرس عوض می‌کند و کاش ‌پرونده هفته دوم، با یک‌ برد شیرین مقابل عراق بسته شود!